Szkoła w Granowcu powstała w 1886 roku, o czym wspomina Kronika Katolicka, napisana w języku niemieckim. Była to szkoła ewangelicka. Jej pierwszym kierownikiem był Niemiec - Paweł Gruning. Uczyło w niej trzech nauczycieli, a uczęszczało około 200 dzieci. Do roku 1919 proces dydaktyczno - wychowawczy podporządkowany był germańskiej idei, który doprowadził do zniemczenia uczącej się młodzieży. Sytuacja w szkole uległa zmianie po powstaniu wielkopolskim. Wpływy niemieckie osłabły, a szkołę przejął wtedy Polak - Franciszek Harmata. Placówka liczyła cztery klasy. Głównym celem działań nowego kierownika oraz nauczycieli było wychowanie dzieci w "duchu polskim". Do szkoły wprowadzono język polski, organizowano akademie, przedstawienia, jasełka, których celem było rozbudzanie uczuć patriotycznych. Na szczególną uwagę w historii szkoły zasługuje wydarzenie, które miało miejsce 23 maja 1924 roku. W tym dniu przez Granowiec przejeżdżał prezydent Wojciechowski, który zatrzymał się przed szkołą. Mieszkańcy wsi, zarówno starsi, jak i młodsi, mogli spotkać się z przywódcą państwa. Było to dla nich wielkie przeżycie.
        Od roku 1930 kierownikiem szkoły został Jan Pustówka. Był on nie tylko społecznikiem, ale i wielkim innowatorem. Dowodem tego była lekcja przyrody, która odbyła się w ogrodzie szkolnym i została omówiona podczas konferencji rejonowej dla nauczycieli w dniu 28 czerwca 1934 roku. Kierownik szkoły przeprowadził również lekcję pokazową z geografii w obecności ówczesnego kuratora oświaty - dr Jana Jakubowicza. Działalność i zaangażowanie Jana Pustówki doprowadziły do powstania szkoły sześcioklasowej. W okresie międzywojennym placówka rozwijała się i prowadziła szeroką działalność społeczną. Powstawały koła zainteresowań, które aktywnie działały na terenie szkoły. Organizowano akademie o charakterze patriotycznym, a nauczyciele uczestniczyli w kursach doskonalących ich pracę.
        Historia szkoły w Granowcu wiąże się z ważnymi faktami, które nie mogą zostać pominięte. W 1938 roku spod szkoły została zabrana ziemia na kopiec marszałka Piłsudskiego oraz Grób Nieznanego Powstańca. W tym samym miejscu, z którego zabrano ziemię, w czasie powstania wielkopolskiego poległ powstaniec - Franciszek Sójka.
        Funkcjonowanie szkoły przerwał wybuch drugiej wojny światowej. Nauczyciele otrzymali rozkaz opuszczenia placówki, a jej kierownik musiał wyjechać z Granowca. Szkoła przestała istnieć na okres pięcio i półletni.
        Placówka wróciła do swej działalności 19 lutego 1945, gdy Niemcy opuścili Granowiec. W tym okresie szkoła stała się najważniejszym ośrodkiem kulturalnym wsi i rozwijała się w szybkim tempie. Zorganizowała dożynki, przygotowała jasełka w okresie świąt Bożego Narodzenia, uroczyście obchodziła ważne dla kraju święta. Swoją działalność rozpoczęły też koła zainteresowań oraz organizacje uczniowskie, takie jak Szkolne Koło PCK, Spółdzielnia Uczniowska, Koło Amatorskie.
        Ważną datę dla szkoły był 1 września 1946 roku, bowiem wtedy, decyzją Inspektora Szkolnego placówka została uznana za szkołę pełną. Kolejne lata to rozwój oświaty w Granowcu, wzrost liczby nauczycieli i uczniów, wprowadzanie nowych programów i podręczników, wzbogacanie bazy dydaktycznej szkoły. W czerwcu 1951 roku po raz pierwszy wypuszczono absolwentów siedmioklasowej szkoły podstawowej.
        Nauczyciele szkoły w Granowcu dążyli do utrzymania poziomu nauki, wychowania uczniów w duchu patriotyzmu, włączali się w życie polityczne i społeczne. Dbali też o swój rozwój zawodowy. Dzięki zaangażowaniu Komitetu Rodzicielskiego odbywały się różne zabawy i imprezy, z których dochód przeznaczany był na potrzeby placówki i jej wyposażenie w niezbędne pomoce dydaktyczne. Każdy rok szkolny niósł ze sobą jakieś zmiany. Coraz aktywniej działały koła zainteresowań - polonistyczne, teatralne, sportowe, taneczne, krajoznawcze i techniczne. Liczba nauczycieli i dzieci uczęszczających do szkoły z każdym rokiem wzrastała. W roku szkolnym 1980/1981 uczyło ośmiu nauczycieli, a placówka maj±ca osiem oddziałów liczyła 194 uczniów.
        W grudniu 1987 roku została zgromadzona pełna dokumentacja budowy nowej szkoły w Granowcu. W kwietniu następnego roku dokonano rozbiórki budynków gospodarczych. Datę, która na zawsze pozostanie w pamięci wszystkich mieszkańców Granowca, był dzień 28 listopada 1992 roku, kiedy rozpoczęto zalewać fundamenty pod budowę nowej szkoły. Prace trwały niecałe sześć lat. Poświęcenie placówki nastąpiło 8 lutego 1998 roku. Po feriach zimowych uczniowie i nauczyciele rozpoczęli naukę w nowej szkole.
        Dziś szkoła znajduje się przy ulicy Odolanowskiej 19, na trasie Ostrów Wielkopolski - Wrocław. Od roku szkolnego 1999/2000 w jednym budynku zaczęły funkcjonować dwie szkoły - szkoła podstawowa i gimnazjum. Od roku szkolnego 2010/2011 funkcjonuje Zespół Szkół w Granowcu, w skład którego wchodzą: przedszkole, szkoła podstawowa i gimnazjum. Wszystkie placówki współpracują ze sobą zarówno w procesie nauczania, jak i wychowania dzieci i młodzieży.

        W związku z reformą oświaty, w roku szkolnym 2017/2018 placówki wchodzące w skład Zespołu Szkół zostały przekształcone w Szkołę Podstawową w Granowcu. Ważną datą dla szkoły okazał się dzień 26 maja 2018 r., który to zapisał się w historii jako jeden z najważniejszych. Właśnie tego dnia nastąpiło oficjalne nadanie imienia Orła Białego Szkole Podstawowej oraz poświęcenie i przekazanie Sztandaru. Mottem przewodnim całej społeczności szkolnej stały się słowa kardynała Stanisława Wyszyńskiego: „Musicie ducha hartować, aby móc jak orły przelatywać w przyszłość Ojczyzny”.